O 14 de abril de 2021 conmemoramos o 90 aniversario da proclamación da II República, feito que constitúe unha oportunidade de recoñecer os avances sociais, económicos e democráticos que significou para as españolas e os españois aquel proceso.

Tamén é unha ocasión obrigada de render unha merecida homenaxe a quen defendeu a democracia fronte ao golpe de estado fascista de 1936. Os que a defenderon antes do golpe, durante o mesmo e quen loitou pola liberdades democráticas durante os 40 anos da ditadura fascista. Con todo, isto non será posible se miles de persoas seguen desaparecidas en cunetas e fosas indignas. Seguimos esixindo Verdade, Xustiza e Reparación.

Chegamos a este 14 de abril tras un ano intenso marcado por unha pandemia que nos ten condicionados en todos os sentidos, situación sanitaria agravada polas políticas neoliberais que desarticularon os servizos públicos esenciais e cuxas repercusións, no plano económico e social, afectan á clase traballadora, a importantes sectores sociais e con especial crueza ás mulleres e á mocidade. A pesar dos esforzos do Goberno de coalición, a desigualdade segue crecendo no noso país, o que urxe a poñer en marcha as medidas máis audaces do acordo asinado entre o PSOE e Unidas Podemos para evitalo.

Igualmente, está marcado pola vergoñosa corrupción da Familia Real, denunciada desde hai anos polo noso Partido e que aínda non foi investigada pola xustiza. Os feitos que vimos coñecendo revelan o mesmo problema: o da desigualdade. A situación de Juan Carlos Borbón é un símbolo perfecto da desigualdade estrutural entre a clase á que representa e a maioría social traballadora.

Na fase actual o sistema coacciona, con todas as súas forzas e recursos, para que se apliquen políticas neoliberais contra a maioría da poboación. Faio con todo o seu arsenal político, mediático, xudicial e coa ameaza da involución e a promoción do fascismo. En concreto, a gran burguesía que encabeza a casa Borbón, manobra para evitar que se poñan en marcha as medidas máis favorables á clase traballadora recollidas no acordo de Goberno e que son clave para frear a desigualdade e combater a precariedade e a pobreza.

Por iso unha tarefa prioritaria un obxectivo principal vincular, unir e sumar as diferentes loitas e mobilizacións pola sanidade, pola vivenda, pola educación, pola recuperación de dereitos laborais, pola defensa das pensións públicas que se están dando, no marco sanitario actual, e que son a base para avanzar na construción da unidade popular, do bloque político e social alternativo, rupturista e republicano.

Sempre, pero especialmente na situación actual, a República é a mellor saída para a inmensa maioría da poboación e para todos os pobos do Estado.

Defendemos a República non como unha forma política abstracta, senón como unha saída real ás necesidades e reivindicacións básicas do conxunto da sociedade, cun contido político e económico antioligárquico e ao servizo da maioría social traballadora e o pobo. A República como garante dos servizos públicos básicos e os dereitos sociais e base política dun modelo económico e social sostible ao servizo da maioría. A República como garante da igualdade de dereitos e obrigacións.

A III República será xusta para a clase traballadora e garantirá os dereitos ao pobo ou non será. Será participativa, antifascista, feminista, laica, federal e solidaria ou non será. Pan, traballo, teito, educación, sanidade, igualdade, pensións e cultura para a maioría social traballadora e o pobo. Dignidade, liberdades e dereitos democráticos para a cidadanía, que non quere ser súbdita, e para os pobos do Estado.

Para avanzar na alternativa republicana é fundamental a acción coordinada e a mobilización unitaria do conxunto do movemento republicano. Por isto apoiamos ao Encontro Estatal pola República e o chamamento xeral a realizar no conxunto das Estado accións unitarias pola República, segundo a situación sanitaria de cada territorio, ao redor da data do 14 de abril.

Hai vacina contra o fascismo, contra a corrupción, pola igualdade. Chámase República.